Pismo Święte obfituje w nakazy podkreślające sprzyjanie ubogim. Opcja na rzecz ubogich ukazuje nam przymiot Boga.
Motywy wyboru na rzecz ubogich mają charakter naturalny (ubodzy są bliźnimi, ze względu na równość i sprawiedliwość). Solidarność z ubogimi motywowana jest powszechnym przeznaczeniem dóbr ziemskich. Są oni uprzywilejowanym dziedzicem Królestwa Niebieskiego, bo serce człowieka ubogiego jest bardziej przygotowane na przyjęcie miłości Boga. Dlatego Jezus głosił Ewangelię właśnie ubogim (Mt 11,5). On i Jego uczniowie przyjęli ubogi styl życia. Miłość ubogich staje się kryterium zabawienia człowieka.
W Starym Testamencie wpomaganie ubogich ma charakter instytucjonalny, co znajduje swój wyraz w licznych przepisach Prawa Mojżeszowego. Ale również zaspokojenie słusznych potrzeb biednych jest rodzajem udzielania się samego Boga potrzebującym (co znajduje swój wyraz w przepisach roku szabatowego, roku jubileuszowego, różnych postaci jałmużny i innych form pomocy).