Jezus jest Panem!

Przeczytaj następujący fragment: "Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich"(J 17, 20 26).

Pan Jezus modlił się w Wieczerniku, aby wierzący w Niego byli jednością ze sobą nawzajem i przede wszystkim z Jezusem i z Ojcem.

Aby można było nawiązać osobistą relację z Jezusem jedynym Zbawicielem, to trzeba spełnić 2 warunki:

• Trzeba zaakceptować Jezusa takim jaki jest!
• Trzeba Go kochać!

Celem Seminarium jest odnowienie wiary. Odnowiona wiara nie polega jednak na tym, aby mocno wierzyć, że Bóg jest. Tak pojmowana wiara jest wiarą filozofów. Dzięki prawdziwej wierze można mieć tę jedność z Bogiem, czyli nawiązać osobistą więź z Bogiem Ojcem i Synem w Duchu Świętym (też z Duchem Świętym, patrz 2 Kor 13, 13 wg. tłumaczenia Biblii Brytyjskiej i Bpa Romaniuka).

Przede wszystkim chodzi o relację z Panem Jezusem.

A kim jest Jezus Chrystus?

Jezus jest Panem!

Co to znaczy?

- Pan? Władca? Król?

-Jezus ma władzę nad ludźmi taką, jaką mają władcy tego świata?

Skąd się wziął tytuł Pan?

Bóg objawił swoje imię Mojżeszowi: Mojżesz zaś rzekł Bogu: Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć? Odpowiedział Bóg Mojżeszowi:JESTEM, KTÓRY JESTEM (Wj 3, 13 - 14), czyli Jahwe. Izraelici z szacunku do Boga zaprzestali wymawiać imię Jahwe. Boga nazywali El Szaddaj - Bóg Wszechmocny, Elohim, albo Adonaj, czyli Pan.Tytuł Pan więc nadano Bogu.

Po niewoli balilonskiej (597 r. pne.) oraz innych trudnych wydarzeniach w historii Narodu Wybranego, tysiące Żydów mieszkało na stałe w różnych częściach starożytnego Świata. Nie znali oni już ojczystego języka hebrajskiego. Dla nich to przetłumaczono Biblię hebrajską na język grecki tzw. Septuagintę, czyli Biblię siedemdziesięciu. Nazwa pochodzi od legendy, według której Biblię tłumaczyło niezależnie od siebie 72 dwóch starców i nie pomylili się w tłumaczeniu. W Septuagincie imię Boga Jahwe przetłumaczono jako Kyrios, czyli Pan.

Pierwsi Chrześcijanie wywodzący się z kręgów żydowskich nie znali ojczystego języka. Posługiwali się Greką i Biblią napisaną w j. greckim Septuagintą. Dla nich Pan to był Bóg. I oni to nazywali Jezusa Panem - Kyriosem uznając, że Jezus jest Bogiem!

Pierwsi chrześcijanie wyznawali wiarę w bóstwo Jezusa. Jezus jest Panem! "Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia" (Rz 10, 9 10).

Z biegiem lat podstawowe wyznanie wiary: "Jezus jest Panem!" rozbudowano do współczesnej formy. I tak we Mszy św. niedzielnej odmawiającChwała na wysokości Bogu... wyznajemy: albowiem tylko Tyś jest święty. Tylko Tyś jest Panem. Kilkadziesiąt minut później, po kazaniu mówimy: Wierzę w Jednego Boga Ojca wszechmogącego...I w jednego Pana Jezusa Chrystusa.

Wyznawałeś już setki, a może tysiące razy, że Jezus jest Panem! (sic!). Ale, czy Jezus jest naprawdę twoim Panem? Panem całego twojego życia?

Św. Paweł pisząc list do chrześcijan pochodzenia żydowskiego i pogańskiego mieszkających w Rzymie napisał:"Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana;
jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana.
Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi." (Rz 14, 7 9)

Czy i ty żyjesz dla Pana, czy twoja śmierć będzie należała do Pana Jezusa?

Chrześcijanin to nie ten, który mówi ustami: "Panie, Panie, ale ten, kto wypełnia wolę Ojca, który jest w niebie"(Mt 7, 21). Być może tyle razy tylko ustami, bez konsekwencji w życiu, mówiłeś przy okazji uczestniczenia we mszy św., że Jezus jest Panem. Dzisiaj będziesz mógł świadomie, aktem wolnej decyzji, wybrać i uznać Jezusa Panem, Twoim Panem.

Zauważ, że wielu katolików, żyją tak jakby Boga nie było. Nie mają ochoty uznać Jezusa Panem. Aby to uczynić, potrzebna jest bojaźń Boża: to nie jest lęk niewolnika przed Bogiem. Niewolnik jest posłuszny Panu bo musi. Bojaźn Boża - to szacunek, uznanie, że Jezus jest najważniejszy. To ja mam Mu służyć, a nie On mi. Maryja opowie nam jak ważna jest Bojaźń Boża: "...a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia zachowuje dla tych, co się Go boją"(Łk 1, 50).

Bojaźń to warunek, aby Jezus był twoim faktycznym Panem. Nie wywołasz w sobiena siłębojaźni Bożej. To dzieło Ducha Świętego. Ale Duch Święty będzie bohaterem następnej katechezy.