"Dobrze uczynił wszystko."

³¹Znowu opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. ³²Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. ³³On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; ³⁴a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: "Effatha", to znaczy: Otwórz się! ³⁵Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić. ³⁶[Jezus] przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. ³⁷I pełni zdumienia mówili: "Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę".

"Dobrze uczynił wszystko" - tak mówili o Panu Jezusie mieszkańcy Dekapolu - krainy obejmującej swym zasięgiem 10 miast greckich założonych przez następców Aleksandra Macedońskiego. Jezus swoją dobrocią obejmował więc wszystkich: Żydów, Samarytan i Pogan. Nie mogło być inaczej. Przecież Bóg "dobrze czynił wszystko" od samego początku, od stworzenia świata: "Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre " (Rdz 1,12).

Bóg stworzył przyrodę jako dobrą po to, aby ona świadczyła o Jego dobroci i potędze:
¹ Alleluja. Chwalcie Pana z niebios, chwalcie Go na wysokościach!
² Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy!
³ Chwalcie Go, słońce i księżycu, chwalcie Go, wszystkie gwiazdy świecące.
⁴ Chwalcie Go, nieba najwyższe i wody, co są ponad niebem:
⁵ niech imię Pana wychwalają, On bowiem nakazał i zostały stworzone,
⁶ utwierdził je na zawsze, na wieki; nadał im prawo, które nie przeminie.
⁷ Chwalcie Pana z ziemi, potwory i wszystkie morskie głębiny
⁸ ogniu i gradzie, śniegu i mgło, gwałtowny huraganie, co pełnisz Jego słowo,
⁹ góry i wszelkie pagórki, drzewa rodzące owoc i wszystkie cedry,
¹⁰ dzikie zwierzęta i bydło wszelakie, to, co się roi na ziemi, i ptactwo skrzydlate,
(Ps 148, 1-10).

Bóg storzył człowieka:
²⁷Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. ²⁸Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi. ²⁹I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. ³⁰A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona. I stało się tak. ³¹A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty (Rdz 1, 27-31).

I człowiek ma żyć na chwałę Bożą:
¹Alleluja.
Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
²bo Jego łaskawość nad nami potężna,
a wierność Pańska trwa na wieki.
(Ps 117)

Nieszczęśliwy mieszkaniec z Dekaplolu nie mógł słyszeć śpiewu swtorzonego świata, który istnieje na cześć Pana, bo był głuchy; nie mógł też ogłaszać chwały Bożej z powodu swej niemocy. Pan Jezus przywracając mu słuch i rozwiązując mu język, uzdolnił go czynnego chwalenia Boga.

Okazuje się, że nie tylko ten człowiek miał rozwiązany język. Pozostałym świadkom tego cudownego zdarzenia też "rozwiązały się języki", bowiem "[Jezus] przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali."

W Adhortacji posynodalnej poświęconej Europie ECCLESIA IN EUROPA Jan Paweł II napisał, że zadaniem Kościoła jest "aby oblicze Chrystusa stawało się coraz lepiej widoczne za sprawą bardziej przekonującego przepowiadania, wspomaganego przez konsekwentne świadectwo."

Uzdrowiony przez Chrystusa człowiek oraz świadkowie tego wydarzenia niewątpliwie ukazywali oblicze Chrystusa w sposób przekonywujący.

A ty? Czy twoje mówienie o Chrystusie jest przekonywujące i poparte świadectwem?

"Panie Jezu! Wypowiedz i do mnie te słowa :'Effata! Otwórz się!' Rozwiąż mój język, otwórz moje uszy, abym słyszał drugiego człowieka, jego sposób wyrażania się i odbioru rzeczywistości, abym mógł go zrozumieć i przez to znaleźć drogę dojścia do niego - abym mógł ukazywać mu Twoje oblicze w sposób przekonywujący."