Kamienie jeszcze nie muszą wołać!

²⁹ Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, ³⁰ mówiąc: "Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego jeszcze nikt nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj! ³¹ A gdyby was kto pytał: "Dlaczego odwiązujecie?", tak powiecie: "Pan go potrzebuje"". ³² Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. ³³ A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: "Czemu odwiązujecie oślę?" ³⁴ Odpowiedzieli: "Pan go potrzebuje". ³⁵ I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. ³⁶ Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. ³⁷ Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. ³⁸ I wołali głośno: "Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach". ³⁹ Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: "Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!" ⁴⁰ Odrzekł: "Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą".

Na początku swej Ewangelii św. Łukasz w usta aniołów włożył pieśń pochwalną Boga:

"Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania" (Łk 2,14).

Uczniowie Jezusa, który wjeżdża na osiołku do Jerozolimy, wychwalali Boga: "Pokój w niebie i chwała na wysokościach".

Pokój w niebie i pokój na ziemi. Modlitwy uwielbiające aniołów i ludzi się uzupełniają. Aniołowie w niebie i ludzie mają głosić chwałę Boga.

Jak można uwielbić Boga?

Uczniowie słali swe płaszcze przed Jezusem. Poświęcili najcenniejszą rzecz jaką posiadali, aby objawić chwałę Jezusa - Jego królewską godność. Nie słuchali Faryzeuszów - ówczesnych autorytetów, którzy chcieli, aby zamilknęli. Widać, że poświęcenie się całkowite, włącznie ze stratą finansową i stratą prestiżu, jest jedyną godną postawą ucznia Jezusa.

Biblia zna przypadki ludzi, którzy nie chcieli objawić chwały Bożej do końca: Mojżesz nie objawił chwały Jahwe, gdy zabrakło wody na pustyni Sin (Lb 20, 11-12). Skutkiem tego nie wszedł do ziemi obiecanej. Zachariasz nie uwierzył Aniołowi i też nie objawił chwały Bożej. Dlatego zaniemówił (Łk 1, 20).

Uczniowie Pana Jezusa nie byliby nimi, gdyby nie głosili Jego chwały. Bo chwała Boża jest ich przeznaczeniem.

"Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka. A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen." (Ap 7,9-12)