O Człowieku, Który miał Sto Owiec,
O Kobiecie, Która Miała Dziesięć Drachm,
O Człowieku, Który Miał Dwóch Synów

¹ Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. ² Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: "Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi". ³ Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: ⁴ "Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? ⁵ A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona ⁶ i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". ⁷ Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. ⁸ Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? ⁹ A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam". ¹⁰ Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca". ¹¹ Powiedział też: "Pewien człowiek miał dwóch synów. ¹² Młodszy z nich rzekł do ojca: "Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada". Podzielił więc majątek między nich. ¹³ Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. ¹⁴ A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. ¹⁵ Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. ¹⁶ Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. ¹⁷ Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. ¹⁸ Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; ¹⁹ już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. ²⁰ Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. ²¹ A syn rzekł do niego: "Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem". ²² Lecz ojciec rzekł do swoich sług: "Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! ²³ Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ²⁴ ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się". I zaczęli się bawić. ²⁵ Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. ²⁶ Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. ²⁷ Ten mu rzekł: "Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego". ²⁸ Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. ²⁹ Lecz on odpowiedział ojcu: "Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. ³⁰ Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę". ³¹ Lecz on mu odpowiedział: "Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. ³² A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się"".

O Człowieku, Który miał Sto Owiec, O Kobiecie, Która Miała Dziesięć Drachm, O Człowieku, Który Miał Dwóch Synów.

Taki tytuł dla tej przypowieści proponuje O. Ludwik Mycielski OSB z Biskupowa k/Nysy Opolskiej.

Św. Łukasz mówi o jednej przypowieści, rozbitej na trzy części. Przypowieść opowiada o zgubionej owcy, zgubionej drachmie i zagubionym synu, i o poszukiwaniu zagubionych; mówi o Bogu, który poszukuje zagubionych grzeszników.

"Któż z was, gdy ma sto owiec..." (w.4a) - mając - wyraża absolutną własność. Wszystkie owce należą do pasterza, podobnie drachmy należą do kobiety i synowie do Ojca. Jesteśmy własnością naszego Pana i Boga.

"a zgubi jedną z nich" (w. 4b) - oznacza odpadnięcie od Boga i Jego Królestwa, zatracenie. Zrozumiałe jest więc postępowanie Boga, ukazanego w przypowieści jako Pasterza, Zatroskanej Kobiety czy Ojca.

Pasterz zostawia dziewięćdziesiąt dziewięć na hali, miejscu bezpiecznym (niefortunnie tłumaczone - na pustyni!) i poszukuje tę jedną zgubioną.

Bóg jest odpowiedzialny jak Pasterz, ale i jak zatroskana kobieta, dla której drachma (tyle płacono za dzień pracy), mimo, że zagubiła się w śmieciach, stanowi bezcenną wartość! Szuka jej aż do skutku!

Bój jest jak Ojciec, którego młodszy syn potraktował, jak umarłego. Młodszemu synowi należała się 1/3 majątku, który otrzymać miał dopiero po śmierci Ojca! (po ożenku syn musiał sam zapewnić utrzymanie dla rodziny, bez pomocy ojca). "Podzielił więc majątek między nich" - dosł. rozdzielił im życie (bios). Dał im to, czym był. Bóg daje nam siebie. Syn sprzedał ten majątek a pieniądze szybko roztrwonił. Miał pecha. W krainie, do której wyjechał, nastał głód. Nie mógł jeść nawet tego, co jedzą świnie. Ojciec cały czas wyglądał, czy Jego syn nie wraca.

"Wtedy zastanowił się..." (dosł. wróciwszy do siebie, w. 17) - syn wrócił do poprzedniego sposobu myślenia. Od tego zaczyna się jego nawrócenie, powrót do ojca. A Ojciec pierwszy wybacza synowi, bo przebaczenie Boga jest uprzedzające!

Starszy syn nie rozumiał postępowania swego ojca. "Po co ta radość i zabawa? On nie zasłużył, bo zmarnotrawił majątek, poniżył Ciebie, Ojcze!"

Czy ty rozumiesz postępowanie Pasterza? Szuka aż do skutku a potem wydaje pieniądze przewyższające wartość owcy na zabawę? Czy rozumiesz postępowanie kobiety, która na zabawę, po znalezieniu drachmy, wydała większą sumę pieniędzy? Czy rozumiesz postępowanie poniżonego ojca, który wyczekiwał zmiany w myśleniu swego syna? Taki jest nasz Bóg: Jego serce wypełnia miłość i tęsknota do utraconych dzieci. Szuka je aż skutku, a gdy znajdzie, musi okazać niewypowiedziane szczęście i radość!

Opracowano na podstawie: O. Ludwik Mycielski OSB, Ewangelia w Ewangelii, Kraków 2004